Chamois (Rupicapra rupicapra)

Latijnse naam: Rupicapra rupicapra

Afmetingen: 45x68x34cm

Gewicht: 4,7kg

Uiterlijk
De chamois (Rupicapra rupicapra) is een middelgroot hertachtige soort die voorkomt in de bergachtige regio’s van Europa. De dieren hebben een slank, gespierd lichaam met een korte, dichte vacht die in de winter dikker wordt. De vacht is meestal bruin of grijsbruin, met een lichtere buik en een donkere streep die van de neus naar de staart loopt. Kenmerkend voor de chamois zijn de smalle, naar achteren gebogen hoorns, die zowel bij mannetjes als vrouwtjes aanwezig zijn. De hoorns zijn dun en scherp en kunnen ongeveer 25 cm lang worden.

Grootte
Chamois bereiken een schouderhoogte van ongeveer 70 tot 80 cm. Ze wegen tussen de 30 en 50 kg, met mannetjes die zwaarder kunnen zijn dan vrouwtjes.

Leefgebied
Chamois komen voor in de Alpen, de Pyreneeën en andere bergachtige gebieden van Europa, zoals de Balkan en de Karpaten. Ze geven de voorkeur aan steile rotsachtige gebieden en bergweiden, waar ze kunnen ontsnappen aan roofdieren. Chamois zijn goed aangepast aan het leven op grote hoogtes en kunnen tot 3000 meter boven zeeniveau worden aangetroffen.

Gedrag
Chamois zijn herbivoren en voeden zich voornamelijk met gras, kruiden en grasachtige planten. Ze zijn uitstekende klimmers en kunnen snel stijgen naar rotsachtige gebieden, waar ze zich schuilhouden voor gevaar. Chamois leven in groepen, vooral de vrouwtjes en hun jongen, terwijl de mannetjes vaak solitair leven buiten het paarseizoen. In de herfst kunnen mannelijke chamois zich aansluiten bij de kudde om te paren. Ze communiceren met elkaar door middel van geluiden, geur en lichaamstaal, en zijn ook bekend om hun scherpe gezichtsvermogen, wat hen helpt om roofdieren tijdig te detecteren.

Voortplanting
De voortplanting van chamois vindt plaats in de herfst, wanneer de mannetjes hun hoorns gebruiken om te strijden voor toegang tot de vrouwtjes. Na een draagtijd van ongeveer 6 maanden wordt het jong, meestal één enkel kalf, geboren in het voorjaar. Het kalf volgt de moeder en leert snel om zich in de bergen te bewegen.

Bescherming en Status
De chamois was in het verleden zwaar bejaagd voor hun vlees en hoorn, en hun aantal nam af door overbejaging en verlies van habitat. Tegenwoordig zijn ze echter beschermd in veel van hun natuurlijke leefgebieden en komen ze weer in grotere aantallen voor. Hun status varieert per regio, maar in de meeste gebieden worden ze niet langer als bedreigd beschouwd.