Reehert schedel op houtschijf (Capreolus capreolus)

Het reehert, ook bekend als de ree (wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus), is een van de kleinste soorten herten in Europa en is wijdverspreid in veel delen van het continent. Hier zijn enkele kenmerken en feiten over het reehert:

Uiterlijk:

Grootte: Reebokken (mannetjes) zijn gemiddeld tussen de 60 en 75 cm hoog aan de schouder en wegen ongeveer 20-30 kg. Reegeiten (vrouwtjes) zijn iets kleiner en lichter.

Vacht: In de zomer is de vacht van de ree roodbruin van kleur, terwijl deze in de winter meer grijsbruin wordt. De ree heeft een kenmerkende witte vlek op de achterzijde, die "spiegel" wordt genoemd.

Gewei: Alleen de mannetjes (reebokken) dragen een gewei, dat elk jaar wordt afgeworpen en opnieuw groeit. Het gewei is relatief klein in vergelijking met andere hertensoorten en heeft meestal drie punten aan elke kant.

Verspreiding:

Reeën komen wijdverspreid voor in Europa, met uitzondering van delen van Ierland, IJsland en enkele eilanden. Ze leven in een verscheidenheid aan habitats, waaronder bossen, open velden, heidegebieden en landbouwlandschappen.

Leefgebied:

Reeën geven de voorkeur aan gemengde landschappen met bosranden, weilanden en struikgewas. Ze zijn het meest actief in de vroege ochtend en schemering, wanneer ze voedsel zoeken op open graslanden, maar ze keren vaak terug naar de beschutting van het bos om te rusten en te schuilen.

Voeding:

Reeën zijn herbivoren en voeden zich met een breed scala aan planten, waaronder gras, bladeren, kruiden, knoppen en jonge scheuten. In de winter, wanneer voedsel schaarser is, eten ze ook schors en takken.

Gedrag:

Reeën zijn over het algemeen solitair of leven in kleine groepjes, vooral in de winter. Tijdens de zomer leven de vrouwtjes vaak met hun jongen, terwijl de mannetjes solitair zijn en een territorium verdedigen. Reeën zijn zeer schichtig en afhankelijk van hun scherpe zintuigen om roofdieren te ontwijken.

Voortplanting:

Het paarseizoen, ook wel bronsttijd genoemd, vindt plaats in juli en augustus. Mannetjes verdedigen dan hun territorium en proberen vrouwtjes te imponeren door te vechten met andere mannetjes. Na een draagtijd van ongeveer 10 maanden (inclusief een embryonale diapauze, waarin de ontwikkeling van het embryo tijdelijk stopt), worden in mei of juni meestal één tot drie kalfjes geboren. De kalfjes worden verstopt in hoog gras of struikgewas om ze te beschermen tegen roofdieren.

Predatie:

Volwassen reeën hebben in Europa weinig natuurlijke vijanden, hoewel jonge kalfjes kwetsbaar zijn voor roofdieren zoals vossen, wilde zwijnen en grote roofvogels. In sommige delen van Europa kunnen ook wolven en lynxen reeën jagen.

Ecologische rol:

Reeën spelen een belangrijke rol in hun ecosysteem door de vegetatie te beheren en dienen als voedselbron voor roofdieren. Ze kunnen echter ook schade veroorzaken aan landbouwgewassen en jonge bomen, vooral in gebieden met een hoge reeënpopulatie.

Menselijke interactie:

Reeën worden vaak gezien in de buurt van menselijke nederzettingen en landbouwgebieden, wat kan leiden tot conflicten, vooral als ze gewassen beschadigen. In veel landen worden reeën bejaagd om de populatie te beheren en voor voedsel.

Het reehert is een iconisch dier in Europa en wordt vaak geassocieerd met wildernis en natuurschoon. Door zijn aanpassingsvermogen aan verschillende habitats en zijn schuwe gedrag is het een succesvol zoogdier in vele delen van Europa.